Entradas

Mostrando entradas de marzo, 2021

Henri de Toulouse Lautrec

 

Maravillas del mundo antiguo y moderno

 

El día de los locos (obra de teatro)

                             PERSONAJES BLAS ( 48 años, moreno, de ojos negros y estatura mediana.) MÓNICA (26 años, delgada, pelirroja, de ojos azules y estatura mediana) DOCTOR MÓRRISON (50 año, alto y negro) CURIOSO (25 años, moreno , de ojos marrones y bajo de estatura), DON JUAN (46 años, alto, de ojos verdes y complexión fuerte.) DOÑA INÉS (24 años, rubia, de ojos azules, delgada y de estatura mediana.) NAPOLEÓN (60 años, ojos marrones, bajo de estatura y gordito.) JOSEFINA (22 años. baja de estatura, y de cabello y ojos negros.) CELESTINA (49 años, morena, de ojos color avellana y de estatura mediana), NOSTRADAMUS (70 años, moreno, de ojos negros muy alto y muy serio.) TORQUEMADA (43 años de ojos marrones, alto y moreno.) JONNY (33 años, rubio, delgado, de ojos claros y estatura mediana , GARDENIO (24 años, rubio de ojos marrones, muy delgado y amanerado. ) JOB (5O años, de complexión fuerte y con mucha paciencia.) TÁCITO (65 años. moreno y poco hablador.), SALOMÓN (66 años, al

Islas Cies - Galicia

 

Pintura en el Vaticano y en la Capilla Sixtina

 

Antollo (antojo en gallego, poesía)

Á carballeira nacéronlle chalés.   O piorno forma parte dun balado. A tenda pariu un supermercado. A horta é de cemento armado. O neno non sabe qué es un trespes. O labrego está falando francés. O paraugueiro está retirado. Os carros das vacas xa son pasado. O campo de fútbol está pobrado. Morreu na porta o que foi un ciprés. A viña é almacén de ferrogrés. O salgueiro chorón está finado. Descoñecidos pasan o meu lado. Alguen dixo que papaba os cen pes. Andresiño é agora don Andrés. O carreteiro un adiñeirado. O ignorante se cre un letrado. Voto de menos os zocos nos meus pes. Voto de menos ó cativo aloucado. Ser vello faime ver todo do revés. Xosé Enrique Oti García.

Peter Lely

 

Feliz día de la mujer

Imagen
 

Capricho (poesía)

La nevada dejó blanco el acanto sobre el césped del jardín de candor, el exquisito aroma de la flor lo inundaba todo alrededor en mi paraíso de dulce encanto. Miedo a tanta ternura causó espanto. Tuve miedo a parecer un jugador a parecer tan solo un timador. a que no viese en mi al gladiador a tener de escolta el vil llanto,. Odiaba al amigo que iba de santo, pues lo veía cómo  adulador disfrazado de cantarín ruiseñor  presto a sumirme en desencanto. El amor la era miel del quebranto donde los temores le daban calor a la inseguridad del cantor que se ahogaba en tierno canto. La pubertad con traje de amianto era un implacable inquisidor que de celos trajo un adelanto. Mas fue tan hermoso amarla tanto. Fue tan inmenso el primer amor que acabó siendo preciado manto. José Enrique Oti García.

Celebridades femeninas

 

Desnudos femeninos de pintores actuales

 

Antollo (antojo en gallego, poesía)

Tremí anlle as pernas ó mirala. Latexaba con forza o corazón e tan só era furelo o león dado que o azoutaba un ciclón vendo que podía acariñala. Con serpentinas desexou atala. A sua tez alumou a habitación e volveuse cobardía o tesón que atesouraba o louco falcón cando chegou a hora de amala. Ollar pra ela xa era desexala . Sabíase un falso escorpión que se aproveitaba da ocasión, mais no fondo tiña medo danala. O arroaz, como candente bala, surcou a enseada de algodón buscando acomodo no calellón e a doce pomba quedou sen fala. Virxinal era a preciosa cala, moi distinta da que o tolo furón fora visitando en hora mala. Soubo o lambón que iba adorala ata que a morte viñese a traizón e o levase á escura sala. Xosé Enrique Oti García.