Soneto en gallego (poesía)
Vella chepuda é a soidade
(Vieja jorobada es la soledad)
quizais na decencia, frivolidade,
mais mesturando candor e saudade
non vai vir do inferno a luxuría.
Por mor deses relamidos da curia
non vou sentir polo teu mel, saudade,
que vella chepuda é a soidade
e sempre leva manto de penuria.
Eu heite facer voar e revoar
cando visite a frequiña ermida.
os montes as leiriñas e o pombar.
Afogarei en gozo a tua vida,
fareite soñar despois de soñar
ata que a dita te deixe rendida.
Xosé Enrique Oti García.
Comentarios
Publicar un comentario