Dez aluvións (diez aluviones) - poesía

A cabeza afumada.
Gaivotas as sensacións.
Chega a tronada.
Chegan devocións,
Noite pechada.
Luz de satisfaccións.
Fogueira embruxada,
Bulideiras insinuacións.

A cabeza afumada.
Espertan mil tentacións.
A mente cegada.
Mimbres de ladróns.
¡Ai a mirada!
!Ai as sensacións!
¡Ai o voo e as riadas!
¡Ai que son dous os aluvions!

A cabeza afumada.
As verbas fanse cancións.
A calma dourada.
Ditas de gorrións.
A namorada.
O candor dos leóns.
A pombiña descarada.
Rexurden  tribulacións.

A cabeza afumada.
Arrecenden leiróns.
Chega foliada.
Chegan comechóns.
¡Ai, a mirada!
¡Ai as sensacións!
¡Ai o voo e as riadas!
¡Ai que son catro os aluvións!

A cabeza afumada.
Repousan os corazóns.
Houbo algarada.
Parecen tizóns.
Deusa calada.
Lembra os arreóns.
Volta escitada.
Os ollos piden solucións.

A cabeza afumada.
Son brasiñas os carbóns.
Xa ven a chamada.
Xa son dous ciclóns.
¡Ai, a mirada!
1Ai as sensacións!
¡Ai o voo e as riadas!
¡Ai que so seis os alunións!

A cabeza afumada.
Húmedos calellóns.
Sabas empapadas.
Mel en contraccións.
Nebra ciscada.
Doces moderacións.
Pomba acalorada.
Repentinas ondulacións.

A cabeza afumada,
Toman vida os piñóns.
Boca esfameada.
Tolos comilóns.
1Ai, a mirada!
¡Ai as sensacións!
¡Ai o voo e as riadas!
¡Ai que son oito os aluvións!

A cabeza afumada.
Amazona con galóns.
Bela cabalgada.
Lucindo razóns.
Fada desesperada.
Raiña das seduccións.
Está encaramada.
Cabalga sen precaucións.

A cabeza afumada.
Moneca de paixón.
Ten dita larvada.
Solta as  tensións.
¡Ai, a mirada!
¡Ai as sensacións!
¡Ai o voo e as riadas!
¡Ai que foron dez os aluvións!

Xosé Enrique Oti García.