Soneto en gallego (poesía)
Así era eu (así era yo)
que me ataba con rexas cadeas!
O xaneiro dos gorrións das aldeas
que debe nacer con nós ventutreiro.
Estaba debaixo dun ameneiro
collendo garabullos e candeas
a bela onda das miñas mareas
e comezóu a trinar un xilgueiro.
Veume de repente a inspiración
e díxenlle que por ela trinaba,
que por ela latexaba o seu corazón.
Algo naquel momento xermolaba,
pois descubrira na miña ilusión
que era o xilgueiro o que falaba.
Xosé Enrique Oti García.
Comentarios
Publicar un comentario