Soneto en gallego - Poesía

                   O seu sorriso

O seu sorriso encheu o firmamento

do penitente do mais triste camiño, 

camiño que o levaba ó viño

para esquecer un porco tormento.

Mais so foi unha pomba de contento

que voando se alonxou do seu muiño,

dun  muiño, escuro e pequeniño,

donde o amor se fora co vento.

Cando un nace, pobre,  miserable,

a ledicia é garza pasaxeira,

mais o seu sorriso estivo a revoar

coma anduriña sobrabraceira,

e entre laureiros o fixo soñar 

con aquela lonxana vez primeira.

Xosé Enrique Oti García,