Antollo (capricho en gallego, poesía)

        A voz era coma eco estelar.

     Tiña o susto no seu regazo.

 Os ollos se tornababan en angazo.

   Os xestos eran coma o pedrazo.

       O seu soriso facía tiritar.

Contos de noxentas bruxas no pinar.

 Diaños facendo maldades no pazo.

  Defuntos buscando un novo lazo.

    Sacauntos que quitaban o bazo.

Morcegos que nos querían desangrar.

 Luz de candeas en continuo vacilar.

   Caldo fumeante no vello cazo.

  Os silencios gardaban un sabrazo.

     Foi estremecedor o pestanear.

     O gato chegou a atemorizar.

     O seu ronroneo coma abrazo.

        ia apertando  espiñazo

    ata que nos se podía respirar.

Macabra foi a forma de disfrutar

sendo cada conto grande bombazo

que ó mismo diaño puido asustar.

     E aínda agora podo lembrar

 o medo chegando coma puntazo

feito de neves que me facían suar.

Xosé Enrique Oti García.