Soneto en galego (poesía)
Vella chepuda é a soidade (Vieja jorobada es la soledad) Haberá indecencia na furia, quizais na decencia, frivolidade, mais mesturando candor e saudade non vai vir do inferno a luxuría. Por mor deses relamidos da curia non vou sentir polo teu mel, saudade, que vella chepuda é a soidade e sempre leva manto de penuria. Eu heite facer voar e revoar cando visite a frequiña ermida. os montes as leiriñas e o pombar. Afogarei en gozo a tua vida, fareite soñar despois de soñar ata que a dita te deixe rendida


_-_Return_of_Spring_(1886).jpg)





.jpg)


















_-_Google_Art_Project.jpg)









_-_A_Young_Girl_Defending_Herself_Against_Eros_(1880).jpg)
_-_Biblis_(1884).jpg)
_-_Flora_And_Zephyr_(1875).jpg)
_-_Flora_And_Zephyr_(1875)_transparency.png)
_-_Lost_Pleiad_(1884).jpg)
_-_Nymphs_and_Satyr_(1873).jpg)
_-_Seated_Nude_(1884).jpg)
_-_The_Nymphaeum_(1878).jpg)



Comentarios
Publicar un comentario